Divan Edebiyatına Neden Saray Edebiyatı Denilir?

Divan Edebiyatında, saray edebiyatı denilmesinin başlıca sebepleri şunlardır; Yazarlar, padişah, saray vb. çevrelere yönelik eserler ortaya çıkartmaktadır. Tabiri caizse halk ile ilişkileri yoktur. Divan edebiyatında işleyiş, İstanbul ve çevresi gibi zengin elit kesimlerde geçmektedir.

Divan Edebiyatın Genel Özellikleri

Türk topluluğun İslamiyet dinini benimsemesinin ardından ortaya çıkan yazılır bir edebiyat türüdür. Bu edebiyat türünün Arap ve Fars edebiyatının yolundan gitmiştir. Bu yol ile birlikte Türkçemize yüzlerce Arapça ve Farsça kelimeler dâhil olmuştur. Anlatım biçimleri de etkilenmiştir. Divan edebiyatı ismini nerden almıştır gibi sorulara şu şekilde cevap verebiliriz. Şairler şiirlerini divan adı verilen el yazmasında topladığı, yazdığı için bu dönemin ismi oradan gelmektedir.

Divan Edebiyatına Neden Saray Edebiyatı Denilir

Divan Edebiyatı döneminde çok fazla Arapça-Farsça kelimeler içermektedir. Dil; süslü ve sanatlıdır. Kendi dillerini soyutlamışlardır. Şairler medreselerde iyi eğitim almış, birden fazla dil bilen üst zümre kesimindeki kişilerdir. ” Sanat, sanat içindir ” anlayışına sahiptirler. Bu Yüzden divan edebiyatına saray edebiyatı denilmektedir. Ayrıca Divan Edebiyatına ” Yüksek zümre, saray çevresi, saray edebiyatı, klasik edebiyatı, salon edebiyatı ” gibi isimlerde almışlardır..

Divan Edebiyatı ve Halk Edebiyatı farklarını öğrenmek ister misiniz? Bu yazımıza göz atın

Divan Edebiyatı Özellikleri

• Nazım birimi olarak genellikle beyit ve cümleyi beyitle tamamlama olarak yapılmıştır.
• Beyit, cümlenin egemenidir. Mottosuyla ilerlemişlerdir.
• Nazım ölçüsü olarak “ aruz “ kullanmışlardır.
• Şiirlerinde zengin ve tam “ uyak “ kullanılmıştır.
• Şiirlerin konuyla ilgili başlıkları olmadığı için “ nazım “ biçimiyle isimlendirilmiştirler.
• Klişe edebiyatı olarak bilinir. Osmanlı medrese kültürü hakkimdir.
• İçerikler saray ve çevresine göre yazılmıştır.
• Sanat yapmak amaç haline gelmiştir.
• Dinin etkisiyle bir şekle kavuşmuştur.
• Aşk, sevgi, içki, din gibi konular ağır işlenmiştir.
• 13. Yüzyılların başında gelişmeye başlamış, 16. Ve 17. Yüzyıllarında en üst ( olgun ) dönemini yaşamıştır. 19. Yüzyılların sonuna kadar ilerleyişi devam etmiştir.